27 Haziran 2007 Çarşamba

sonra yazacam bulabilirsem

Bloglarda dolaştım yazılanları okudum.Bazı şeyleri yapmaktan korkmayacak insan ki benim kadar korkak ürkek bir insan olamazdı benki böyle oldum bence insan hakkını aramalı karşısındaki kim olursa olsun.Senelerce sustum ben 40 yaşından sonra konuşmağa hakkımı aramağa başladım. Bu da acaip karşılandı annem telefonu yüzüme kapattı sen ne kötü olmuşssun diye kötü değildim hakkımı aramağa başlamıştım.Haklıyım demiyorum ama ömrümde ilk defa herşeye evet demiyim gördüklerimi görmezden gelmiyim dedim bu suratıma kapanan ve günlerce süren bi soğukluğa neden oldu annemle hemde.Ama inanın hayat hakkını arayınca mücadele edince de güzelmiş bazıları şaşırsada burda eski bir arkadaşım var bir süredir görüşmediğim devamlı okuyucular anlamıştır bu günkü yazısında ondan yanayım.Yönetici adı üzerinde yönetendir seneler önce o kişiyle ilgili bir olay olmuştu onu yazmak istiyorum.O kişinin seneler önce amiri babamdı ve o kişi bir gün bana nerdeyse kızarak şunu sordu ..... hanım babanıza şu santrala müdür yapacağımız kişiler arasında düşündüğümüz isimler şunlar hangisi daha uygun olur dendiğinde verdiği isim öteki kişiydiki neden beni demedi dedi ,bende soracağınız kişi ben değilim dedim.Sonrasında anlaşılacağı üzere öbür kişi çok daha yükseklerde ve şimdi öbürü içinse ondan yönetici olmaz demişti ve haklı çıktı. Sevgiyle kalınnn

3 yorum:

Boncukçu dedi ki...

:)

etki alanı dedi ki...

Eğer bir insan kendi içini yoklar ve orada kötü birşey görmezse,neden kederlensin,neden korksun?
Ben de kendime dönük yaşamaya başladığımda ilk tepki annemden gelmişti.
BEN demeyi ve HAYIR demeyi biraz olsun öğrendim.
İstemediğim hayatı kimse bana yaşatamaz.Ben yanlış bir insan değilsem demek ki yaptıklarım doğrudur.
Sevgiler
Tütü

İkinci Hayat dedi ki...

etki alanı na blog işlerine alışamadığım için çok geç okudum özür bende hayır demeği yeni öğrendim ve yanlız kaldım ama mutluyum önemli olanda bu sevgiyle kalın...